Η θαλάσσια ανεμώνη ανήκει στη κατηγορία των ασπόνδυλων ζώων. Η θαλάσσια ανεμώνη δεν είναι φυτό, αλλά ζώο και μάλιστα αρπακτικό. Τα πλοκάμια του είναι κολλώδη και δηλητηριώδη και δίνουν τη δυνατότητα στο πλάσμα αυτό να αρπάζει και να τρώει όχι μόνο μικροοργανισμούς, αλλά και αρκετά μεγάλα ψάρια, ανάλογα με το μέγεθος και το είδος της ανεμώνης.
Οι περισσότερες θαλάσσιες ανεμώνες έχουν διάμετρο από 1,8 έως 3 εκατοστά, αλλά έχουν γίνει γνωστές και ανεμώνες πιο μικρές με διάμετρο 4 χιλιοστά και μεγαλύτερες με διάμετρο 2 μέτρα. Μπορούν να έχουν πλοκάμια από μερικές δεκάδες έως μερικές εκατοντάδες.
Το στόμα τους είναι στη μέση του δίσκου και περιβάλλεται από τα πλοκάμια, που είναι οπλισμένα με πολλά cnidocytes. Αυτά είναι κύτταρα, που λειτουργούν ως άμυνα, αλλά και ως μέσο για να πιάσουν το θήραμά τους. Περιέχουν nematocysts. Κάθε nematocyst περιέχει μια κύστη γεμάτη τοξίνες.
Όποιο ψάρι ακουμπήσει τα πλοκάμια της θα παραλύσει και θα ακινητοποιηθεί. Τότε με μια αιφνίδια κίνηση θα το αρπάξει και θα το οδηγήσει στο στόμα της. Μετά από λίγη ώρα η θαλάσσια ανεμώνη θα αποβάλει τα υπολείμματα που δεν χώνεψε.
Όσο όμορφη είναι, άλλο τόσο επικίνδυνη μπορεί να αποδειχθεί αν κάποιος βρεθεί πιο κοντά της από το επιτρεπτό όριο.
Η θαλάσσια ανεμώνη είναι ο νούμερο ένα εχθρός των καλοκαιρινών σας διακοπών καθώς ένα τσίμπημά της σας στέλνει στο νοσοκομείο και σας αναγκάζει σε χορήγηση ενέσιμης κορτιζόνης.
Πώς θα την αναγνωρίσετε
H θαλάσσια ανεμώνη μοιάζει με μέδουσα και έχει πολλά χρώματα. Ειδικά τα παιδιά «μαγεύονται» από την ομορφιά της και έχουν την τάση να την πλησιάζουν όταν την πετύχουν στα ρηχά νερά των θαλασσών για να «παίξουν» μαζί της.
Το πλάσμα αυτό όμως όχι μόνο είναι σαρκοφάγο αλλά φημίζεται για τη λαιμαργία και την επιθετικότητά του. Λόγω ανατομίας, δε μπορούν να κινηθούν πολύ εύκολα, συνεπώς εξαρτώνται απ’ την τροφή που θα μπλεχτεί στα εκτεταμένα πλοκάμια τους ή το περιστόμιό τους. Το «θύμα» που πιάνεται ναρκώνεται πρώτα με την ενέργεια των κνιδοφόρων κυστεών τους και μετά προωθείται με το στόμα στο στομάχι τους. Μάλιστα, το τμήμα της τροφής που δεν χωνεύεται αποβάλλεται από το στόμα.
Που θα τη βρείτε
Κατά κανόνα, οι ανεμώνες ζουν κολλημένες στα βράχια, υπάρχουν όμως και είδη που ζουν στην άμμο ή τη λάσπη και άλλα που κολλούν σε κοχύλια και μέδουσες. Είναι πιθανό να τις συναντήσετε στα ρηχά νερά, γι’ αυτό θα πρέπει να είστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί να μην τις πατήσετε και κυρίως να μην κάτσετε πάνω τους.
Τα αποτελέσματα της «επίθεσης»
Σε περίπτωση που η θαλάσσια ανεμώνη σας τσιμπήσει, η ταλαιπωρία θα είναι αναπόφευκτη, καθώς πέρα από τον εντονότατο πόνο και την ενοχλητική φαγούρα, εξανθήματα θα κάνουν την εμφάνισή τους στο δέρμα σας το οποίο θα μοιάζει σα να έχετε καεί. Σε περίπτωση αλλεργίας δε, η αναφυλαξία είναι επίσης πιθανή. Τα θύματα μεταφέρονται στο νοσοκομείο για ενέσιμη χορήγηση κορτιζόνης ώστε να υποχωρήσει το πρήξιμο, τα εξανθήματα και ο κνησμός.
Χαρακτηρίζονται από παρουσία οργανυλίων (νηματοκύστες) με δηλητήριο, που αποτελεί ένα πρωτεϊνικό μείγμα με φλεγμονώδη, νεκρωτική, αιμολυτική και νευρολογική δράση, το οποίο εγχύουν μέσω της επαφής με το δέρμα. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε μια άμεση τοξική αντίδραση, αλλά και την ενεργοποίηση ανοσολογικών μηχανισμών.
Κλινικά εμφανίζεται με έντονο καυστικό πόνο, ερυθρές αιμορραγικές πλάκες και κνιδωτικό, φυσαλιδώδες, αιμορραγικό ή ακόμη και νεκροελκωτικό εξάνθημα. Πιθανόν να εμφανιστούν συστηματικά συμπτώματα, όπως ναυτία, έμετος, δύσπνοια, συριγμός, αναπνευστική και καρδιακή δυσλειτουργία.
Θεραπευτικά συστήνεται άμεση έξοδος από τη θάλασσα (αποφυγή πνιγμού), τοπικά χρήση ζεστού θαλάσσιου νερού ή ξυδιού και απομάκρυνση των νηματίων με πετσέτα. Αποφεύγουμε τη χρήση γλυκού νερού, αμμωνίας και οινοπνεύματος. Δεν τρίβουμε την προσβεβλημένη περιοχή και δεν αφαιρούμε τα πλοκάμια με γυμνά χέρια. Σε αλλεργική αντίδραση χορηγούνται από το γιατρό αντιισταμινικά, συστηματικά κορτικοστεροειδή και αδρεναλίνη.
Δε μας λετε και ομως αν συναντάται στη χώρα μας και σε ποιες περιοχές