Η Μεγάλη Παρασκευή, είναι ημέρα απόλυτου πένθους και νηστείας αφού ο ορθόδοξος ελληνισμός βιώνει την κορύφωση του Θείου Δράματος.
Η Μεγάλη Παρασκευή είναι αφιερωμένη στην Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου και στην Ακολουθία του Επιταφίου.
Ενα από τα έθιμα της ημέρας είναι το να περνούν οι πιστοί κάτω από τον Επιτάφιο. Γιατί όμως γίνεται αυτό; Οχι μόνο για να πάρουν την ευλογία του αλλά και να εκφράσουν τον σεβασμό τους στο Θείο Δράμα.
Από μικρά παιδιά, θυμόμαστε τέτοια μέρα να περνάμε κάτω από τον Επιτάφιο της εκκλησίας μας.
Αλλά και πολλοί ενήλικες περιμένουν υπομονετικά για να περάσουν κάτω από τον Επιτάφιο, μετά την περιφορά του το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής.
Το νόημα πίσω από αυτό είναι το εξής:
«Εκφράζω τη βαθύτατη ευλάβειά μου και την πίστη μου στον θυσιασθέντα, παθόντα και ταφέντα Κύριο, και θέτω τον εαυτό μου εν ταπεινώσει κάτω από Αυτόν και κάτω από τη θαυμαστή και θεϊκή επίδραση και ευλογία Του».
Το ίδιο γίνεται και με το Ιερό Πετραχήλι, όπου σκύβω κάτω από αυτό, για να δεχθώ την ευλογία και την ευχή του Ιερέα, είτε στην Εξομολόγηση, είτε στο Ευχέλαιο, είτε σε οποιαδήποτε άλλη Ευχή.
Όπως και όταν εορτάζει κάποιος Άγιος και λιτανεύεται η Ιερά Εικόνα του, ή το σκήνωμά του (π.χ. Αγ.Γεράσιμος) ή ένα θαυματουργό Εικόνισμα της Παναγίας (πχ στην Τήνο).
Βλέπουμε εκατοντάδες ανθρώπων που στρώνονται στο έδαφος, γιά να περάσει από πάνω τους η «χάρη».
Αλλά, παρόμοια συνήθεια περιγράφεται και στις Πράξεις των Αποστόλων, όπου θαυμαστά σημεία λάμβαναν χώρα, όταν και μόνο η σκιά των Αποστόλων που περνούσε πάνω από ασθενείς, ήταν αρκετή για να τους θεραπεύσει:
«Ο σεβασμός δε και η εκτίμησις του λαού προς αυτούς (τους Αποστόλους) δια την θείαν δύναμιν, που ενεργούσε δια μέσου αυτών, ήτο τόσος, ώστε έβγαζαν τους ασθενείς εις τας πλατείας και τους έβαζαν οι μεν πλούσιοι επάνω εις κλίνας, οι δε πτωχοί εις απέριττα κρεββάτια, ώστε, όταν θα ήρχετο και θα επερνούσε ο Πετρος, και η σκια του έστω να πέση επάνω εις κανένα από αυτούς, δια να τον θεραπεύση». (Πράξ. 5,15).
